Livvy napisał:

'za moich czasów tak nie było, oj nie'.

Było. Z tym, że zdecydowanie mniej.

i właśnie o to mi chodzi
było 'tego' mniej, czyli nie było tak (źle) jak teraz.

Rodziców kocha się za nic. Kocha, bo po prostu są. Są, nawet kiedy myślisz, że nie masz już nikogo.

Moi są całkiem spoko, chociaż mój tata jest uparty Ale troszczy się o mnie bardzo W ogóle rodzice się o mnie troszczą  Normalka

Ostatnio edytowany przez agussia_1998 (2010-03-05 20:56:06)

Uwierz, jest wiele rodziców, którzy mają w dupie swoje dzieci. Mało to się teraz słyszy? "Zagłodziła swoje dziecko / Zakopała swoje dziecko / Pijana matka wyrzuciła dziecko przez okno / Pijani rodzice skatowali swoje dziecko / Pijani rodzice wolą alkohol od dziecka / Odrzucili swoje dziecko, bo zostało zgwałcone", itp.

Ale zadałaś pytanie, który rodzic nie troszczy się o swoje dziecko. Więc podałam Ci kilka przykładów.

Tak, dzieci potrzebują uwagi, tak samo nastolatki, a nawet i starsze. Potrzebują tego, by się nimi interesować, to że czasem odburkną coś pod nosem lub powiedzą "nie Twoja sprawa" to wcale nie znaczy, że nie chce się rozmawiać z rodzicami. =] Czasem po prostu nie umiemy tego zrobić i nie wiemy jak się zachować, więc reagujemy gniewem i różnego rodzaju fochami.

Natka1995 napisał:

A który rodzic się nie troszczy?
Bo ja takiego chyba nie znam.

szczęśliwy człowiek z Ciebie.

Tu nie chodzi o to, że nie pamiętają o tym, co sami przeżywali. Chodzi o to, że skoro to przeżywali to po tylu latach sami się z tego śmieją, z tego, że mogli się pokłócić z koleżanką/kolegą, partnerem/partnerką o błahostkę typu: "Bo mi podobał się ten film, a Tobie nie", albo różne tego typu sprawy. Oni to rozumieją, aczkolwiek mają co do tych problemów dystans i się z nich śmieją, bo sami też to przeżywali.