Zdaję sobie sprawę z tego, że każdy potrzebuje wsparcia. Wiem, że nawet najdzielniejszy człowiek bez wsparcia po pewnym czasie poczuje się bardzo samotny. I cieszę się, że mogę komuś wyznać swoje problemy.
Nie wyobrażam sobie, żebym puściła moją muzykę przy rodzicach. Taka rzecz nigdy nawet nie przemknęła mi przez myśl. Ale wiecie co? Spróbuję. Zobaczę, co z tego będzie. Wydaje mi się, że mam wysokie poczucie obowiązku i to dlatego nie pomyślałam o tym. Najlepszym na to przykładem chyba jest to, że chyba jako jedyna osoba w moim wieku na osiedlu sprzątam po swoim piesku.
Moim zdaniem to niesamowite, że ktoś ma takich obeznanych rodziców. Takie... No zabawne właśnie. I miłe.